களவு போன கனவுகள் - 03

அருமை வளநாடே !

ஆற்றல்சார் அருமைந்தர் வாழ்ந்திருந்த

அருமை வளநாடே ! உன்

அழகனைத்தும் இன்றேனோ

அடகு வைக்கப் பட்டனவே !

சுதந்திரமாய் தொழில் புரிந்து

சோம்பலின்றி வாழ்ந்திருந்த

மக்களெங்கே ?

மலைபோன்ற மனங்களிங்கு

ஏனின்று

மடுவாகி மாற்றுருக்

கொண்டனவோ ?

ஆத்திரங்களின்றி

அழகாய் தொழில் புரிந்த நின்மக்கள்,

அதிகார வர்க்கத்தின்

அடக்குமுறை ஆட்சிக்கு அடிபணிந்து,

ஏனின்று,

‘அடிமைச் சிறுமதியில்’

அல்லல் படவேண்டும் ?

பொன் கொழித்து வந்தவுந்தன் மடியினிலே

ஏனின்று

மண்கூடத் தன் மமதையிழந்து நிற்கிறது ?

நாளின் நிழலுருவை

நாளும் காட்டிவந்த

நல்லாற்றுக் கின்றிங்கே அழகில்லை !

பாலைவனம் போலே

பாழாகி விட்ட உன் நிலத்தினிலே

பல்வேறு விதமான

ஏக்கக் குரல்களின் எதிரொலிகள் !

நெல் வளர்ந்து நீர்கட்டி

நின்ற விடமெல்லாம் கோரைப்

புல்வெளியாய் மாறிவிட்ட படியாலோ

பாவம் உன்மக்கள்

படியிறங்கிச் செல்கின்றார் ?

தனிப்பட்டோர் கரத்தினிலே

தனம் சேர்ந்த காரணத்தால்,

தாழ்வுற்ற நின்மக்கள்

தளர்வுற்றுத் தவிக்கின்றார் !

’இளவரசு’ வல்லரசாய் மாறும்!

பின் மறையும் ! – எனில்

இத்தகைய

உழைப்பாளர் கூட்டம் இனி

உருவாக முடியாது !

பதவியிலே பற்றற்று மக்கள்

வாழ்ந்திருந்த காலமொன்று உண்டு !

உழைப்புக் கேற்றதொரு

ஊதியம் கைக்கொண்டு

உண்மைக்குப் புறம்பின்றி

வாழ்ந்திருந்தான் மனிதன் !

அன்று ஆசையில்லை – அதனால்

அழிவும் இல்லை !

அன்று

அறியாமை நிலைத்தாலும்

ஆரோக்கியம் துணையுண்டு !

அளவற்ற பொருளில்லை !

ஆனாலும்

மனம் வளம்கண்டு

வாழ்வாங்கு வாழ்ந்ததனால்

வளர்ச்சி யுண்டு !

காலம் மாறியது !

காசுபணம் சேர்ப்பதிலே

கருத்தும் கூடியது !

வியாபாரம் பெருகியதால்

‘வேண்டாமை’ யென்றொன்றி

வேண்டும் பொருளனைத்தும்

விளைவித்து

வினையுற்றான் மனிதன் !

தேவைகள் பெருகியது !

தேடும் வழிகளதன் தன்மையதோ

குறுகியது !

ஆடம்பரம் சேர

அன்புவழி மாறியது !

அருமை வளநாடே !

இனிய பொழுதனைத்தும்

இத்தலத்தில் எமக்களித்த தாயே !

இன்று

இது என்ன கொடுமை ?

பசுமை நிறைந்திருந்த பாதையெலாம்

பாழ்வெளியாய் மாறிவிட்ட பாதகமேன் ?

கடமைவழி சென்றேன் !

காலம் பல கடந்து,

கனவு நிறை வேறுமெனக்

கால்கள் இழுத்த வழியிங்கு வந்தேன் !

அந்தோ !–

என் கனவுகள் அனைத்துமே

களவுபோய் விட்டனவே !

இலவைக் காத்திருந்த

இந்தக் கிளிகாண – இன்னும்

என்னென்ன காட்சிகள்

இங்குண்டோ ?

கவலைத் தோட்டத்தில்

கடவுள் எனக்களித்த

கனிகள் பல உண்டேன் !

தொல்லை தரும்காலம் !

துவண்டு மனம் வேகும் !

மனம் வெந்த போதெல்லாம்

சொந்த நாடதனின்

சொர்க்க நினைவுகளில்

சுகங்கள் கண்டுவந்தேன் !

இன்று,

வெந்த புண்ணதனில் 

வேல்பாய்ச்சி விட்டாயே !

வேட்டையாடும் வீணர்கள்

விரட்டுகின்ற முயலொன்று

வீழ்ந்திறக்கும் வேளையிலே

வீடடையும் நிலைபோலே,

அனுபவத்தின் அளப்பறிய பாடங்களை

அருமைச் சோதரர்க்கு அளிக்க எண்ணி

ஆய்ந்தோய்ந்த காலத்தில்

ஓடி வந்தேன் !

கடற்கரையின் ஈரமணலில்

கால் வரைந்த ஓவியமாய்,

கலைந்து விட்டனவே கனவுகள் !

வாழ்வில் நான் கண்டுவிட்ட

வசந்தங்கள் எத்தனை !!

வசந்தங்கள் மாறி

வாடைவந் தடைகையிலே

வாழ்வின் பயன்காண

வளநாட்டை நாடிவந்தேன் !

கடமைகள் முடிகையில்தான்

கடன்பட்ட நெஞ்சுக்கோர் சாந்தி !

சொந்த நிலத்தினிலே

உழைத்துவந்த உன் மைந்தன்

சோர்வைக் கண்டதில்லை !

வாழ்க்கை அவனுக்கு

என்றும் வசந்தம்தான் !

அதிகார விரட்டலுக்கு

அடிபணியும் நிலை

அவனென்றும் அறியாதது !

அனைத்து வழிகளுமே

அவனது வழிகள்தான் !

ஆக்கவும் அவனேதான் !

அழிக்கவும் அவனேதான் !

சொர்க்கங்கள் சொந்தக்

கையாலே உருவாகும் !

இக்குறுங் கவிதைத் தொடர் கவிஞர் பாலாஜி ஐயா அவர்களின் படைப்பாகும்.

                                                                                           
                                                                                                                   கனவுகள் தொடரும்....