களவு போன கனவுகள் - 06

ஆங்கே

வேளாளர் தெரு தாண்டி

வேதியர் தெருவதனின்

கோடியிலே,

அன்பான ஆசிரியர்

வாழ்ந்திருந்தார் !

இரைச்சல் மிகுந்த தன்

இல்லதினோர் மூலையில்தான்

இவர்

தம் மாணாக்கர் படிக்கப்

பள்ளியொன்று நடத்தி வந்தார் !

பார்வைக்குப் பயம் தோற்றும் கண்கள் ;

படிப்பறிவைப் பறைசாற்றும்

பரந்த நெற்றி !

கண்டிப்பு மிகுந்திருந்த அந்தக்

கண்களில்தான்

கருணையும் கடலாகப் பொங்கிவரும் !

அடித்து அழவைக்கும் அதேகரங்கள் தாம்

அரவணைத்து அன்பூட்டும் !

அனைத்து மாணவரும் ஆசானைப்

புரிந்தே நடந்தனர் ! போற்றினர் !

சிரிப்புவெடி உதிர்கின்ற அந்த

வாயிருந்து தான்

சிந்தனைத் தீப்பொறி பிறக்கும் !

கணக்கெழுதப் பாங்காய் கற்பிப்பார் !

கால நிலைகளுக்குக் கட்டியம் கூறிடுவார் !

கவியெழுதிப் பொருள்கூறி மகிழ்விப்பார் !

உலகறிவு ஒருசேர இணைந்திருக்கும் நிலைகண்டு

அவ்வெளிய மக்கள்,

’அத்தனை சிறிய தலைக்குள்ளில்

இத்தனை அரும்பொருட் செறிவா ‘

என்று

அன்றடைந்த வியப்புக்கு அளவில்லை !

ஆனால்

அவரது அளவிறந்த புகழும்

அந்த வெற்றிப் பெருமிதமும் இன்று

வெறுமைப் புயலுக்குள் சிக்கியதே !

கடந்த காலம் கடந்ததுதான் !

கல்விமான் வாழ்ந்திருந்த கல்விக்கூடம்

இன்று வெறும்

கற்கூடமாகவே இருக்கிறது !

மூளை செறிந்திருந்த இடத்திலின்று

முட்புதர் தான் செறிந்திருக்கிறது !

ராகம் பாடிவந்த குயில்கூட்டம்

குறை கொண்டு

சோகம் பாடி அழுகிறது !

அன்பு சிரித்து அகமகிழ்ந்த

இடத்திலின்று

ஆணவம் அரசாளுகிறது !

கற்பனைச் சிறகை இன்னும்

சற்றே விரித்துப்

பின்னோக்கிப் பறக்கின்றேன் !

வெண் திரைக் கடலிடையே

விளங்கும் தீவெனவே

விரிந்த புல்வெளியின்

இடையினிலே,

கண் கவரும் கட்டிடம்

ஒன்றுண்டு !

செவிக்குணவு கொண்டாலும்

இலையென்று சொன்னாலும்

வேண்டுபவர்

வயிற்றுக்கு ஈயுமொரு

சிற்றுண்டிச் சாலையது !

வெண்மைச் சுவர் முழுதும்

விரிந்த சித்திரங்கள் !

கதவுக்குப் பின்னாலோர்

காலக் காட்டி !

மணியடிக்கும் போதெல்லாம் அதிலிருந்தோர்

மணிப்புறா புறத்தெட்டி நமை விளிக்கும் !

மேசைப் புறத்தெல்லாம் விழியீர்க்கும் விரிப்புகள் !

மின்விளக்கின் இன்னொளி நம் மனமீர்க்கும்!

சுற்றுப் புறமெங்கும் சோலைபோல் பூஞ்செடிகள் !

மாலை நேரத்தின் மங்கியதோர் நிலவொளியில்

பானங்கள் குடித்தும் பலகாரம் புசித்தும்

இன்புறுவர் எல்லோரும் இவ்விடத்தில் !

நாளெல்லாம் உழைத்துப் பாடுபடும் மக்கள்

இங்கே கூடித்தான்

களிப்பெய்திக் கவலை மறப்பர் !

இனியிந்த இயக்கங்கட் கிடமில்லை !

இன்பத்தின் இருப்பிடமாய்

இருந்துவந்த என் கிராமம்

இனிமை சீர்குலைந்து

கிடப்பதனைக் காண்கையிலே,

இதயம் இயங்க மறுக்கிறதே !

ஆம்!

எனக்கிந்த எளிமையான இன்பங்கள்

இனியோர் முறைகிடைக்கப்

போவதில்லை !

இயற்கை ஈந்துவந்த

ஆத்மார்த்த மான சில

சொர்க்க போகங்கள் இன்று

சோக கீதங்கள்

ஆகிவிட்டனவே !

பகட்டான இன்பங்கள்

இன்பங்களா என்று

என் இதயம் கேட்கிறதே !

இதற்கென்ன விடை சொல்வேன் !!

---கி. பாலாஜி  

இக்குறுங் கவிதைத் தொடர் கவிஞர் பாலாஜி ஐயா அவர்களின் படைப்பாகும்.

கனவுகள் முற்றும்!