களவு போன கனவுகள் - 05

பூஞ்சோலை சிரித்திருந்த புழலோரம் ,,,,

இன்று

புதர்க் காடாய் மாறிவிட்ட கோலம் !

பூஞ்சோலைக் கருகிருந்த குடிலிதுதான் !

இதில்தான்

பூப்போன்ற மனம்கொண்ட பாதிரியார் ஒருவர்

வசித்து வந்தார் ! – அவர்

பாவத்தின் சுமைகொண்ட

மக்களது மனம் தேற

மந்திரங்கள் சொல்லியவர் !

அவர் வீட்டுப்

படியேறி வந்துவிட்டுப்

பரிகாரம் தேடிக்கொண்ட

பக்தர்கள் எத்தனை பேர் !

நலிவுகளின் பிறப்பிடமாம்

நகரத்தை விட்டிங்கே வந்து

நன்மொழிகள்  சொல்லிநின்ற நல்ல மனம் !

பணத்திற்காய் பச்சோந்தி வேடமவர்

போட்டதில்லை !

பாழுங் கடுஞ்சொற்கள் சொன்னதில்லை !

அன்பென்னும் ஆன்மா

வாழ்ந்துவந்த வீடு !- அவர்

அனைவருக்கும் பொதுச் சொத்து !

அன்றாடம்

பிச்சைக்கு வருகின்ற கிழவன்தான்

அவரது

நிரந்தர விருந்தாளி !

காசிருந்த காலத்தில்

கண்திறக்க மறந்திருந்த கயவர்கள்,

காலம் மாறியதும்

மமதை மறந்தவர்கள்,

தாய்நாட்டுத் திருப்பணியில்

தன் அங்கம் இழந்துநின்ற

போர்வீரன், - இன்ன பலர்

தம் காயங்கள் கலைய,

கவலைகள் மறக்க,

தேடிவந்தது இந்த

தேவதூதனின் திருவடியைத் தான் !

துணை தேடி வந்தவரின்

தகுதி, தரம் ஒன்றும் பொருட்டின்றி ,

அன்பாய் ஒரு வார்த்தை,

பரிவாய் ஒரு பார்வை ,

நலியும் உடல்தேற நல்லுணவு ,

அனைத்தும் அளித்துத்

தருமத்தின் பெயர்காத்த

பேரறிஞர் !

செய்பாவ முணர்ந்துவிட்ட சீடர்களின்

சிறுதுன்பம் தீர்ப்பதுவே இவர்கடமை !

தாய்ப்பறவை குஞ்சுகளைச்

சரியான முறையினிலே

பறக்கச் செயும்வரையில்

பரிதவிப் பதுபோலே,

அடுத்துள்ளோர் நலம்வேண்டி

அனவரதம் தேவனிடம்

முறையிட்டார் !

பாதகம் செய்துவந்த பாழ்மனங்கள்

தேவனிடம்

பாவமன்னிப்புப் பெறும்வரையில்

இவர்

அனலிட்ட மெழுகாக,

அலையிட்ட துரும்பாகத்

துடித்து வருந்திடுவார் ;

துயர் தீர்க்கச் சென்றிடுவார் !

மேகங்கள் சூழ்ந்தாலும் மேருமலை உச்சியது

தன் தனித் தன்மையிழக்காமல்

நிற்பது போல்,

பூவுலகத் துயரங்கள் சூழ்ந்தாலும்

அன்னாரின் புத்தியென்றும்

புன்மைகள் சேராத

தேவனவன் திருப்பாதம் தனிலேதான்

நிலைத்திருக்கும் !

மாதாகோயிலதன் மேன்மை அனத்தையுமே

மணியான வார்த்தைகளால் உயர்த்திட்டார் !

நேர்மை எனும் நெறியை

நேற்றைய குழந்தைவரை போதித்தார் !

மழலைகள் அவர்மூலம் கற்றுவிட்ட வேதத்தைக்

கடைக்காலம் வரையினிலே மறக்காமல்

மனங்கொள்ளும் வகையினிலே போதித்தார் !

அவரது சிரிப்பினிலே

அன்புத் தாயின் அரவணைப் பைத்தான்

கண்டனர் அனைவருமே !

அவர்களுக்காகத்தான் அவர் வாழ்ந்தார் ;

அவர் சிரித்தார் ; அல்லும் பகலும் பிரார்த்தித்தார் !

தோத்திரங்கள் சொல்லி

அவர் துயர்தீர்க்க முயற்சித்தார் !

சிங்கம் வாழ்ந்திருந்த குகையின்று

சிறுநரியின் உறைவிடமாய்

ஆனதென்ன கொடுமை !

இக்குறுங் கவிதைத் தொடர் கவிஞர் பாலாஜி ஐயா அவர்களின் படைப்பாகும்.

கனவுகள் தொடரும்....